Afgelopen week werd ik afgewezen voor een roeicursus die ik graag wilde volgen.
Ik ben niet goed genoeg.
Het bleek een foutje in de communicatie.
Voor mij was het een signaal.
Ik ben niet goed genoeg.
Het zit zo diep in mijn vezels.
Het maakt dat ik extra mijn best doe.
Me verdedig voordat iemand iets zegt.
Me schaam voor wat ik voel.
Aan mezelf twijfel.
Ook als iedereen zegt dat ik het goed doe.
Ik voel me niet goed genoeg.
Vannacht droomde ik van een kleine baby Tjitske, een kleine peuter Tjitske, een kleine kleuter Tjitske, een opgroeiend meisje dat niet alles begrijpt wat om haar heen gebeurt. Denkt dat ze het niet goed doet. Terwijl iedereen om haar heen haar toejuicht, liefheeft, toelacht…….
Het is iets heel dieps, niet van dit leven.
Toen ik wakker werd was het enig dat door me heen ging:
Ik ben goed genoeg
Ik ben goed genoeg in wat ik denk
Ik ben goed genoeg in wat ik voel
Ik ben goed genoeg in wat ik doe
En dat geldt ook voor jou!