Haar autistische zoon van 24 is weer thuis komen wonen. Hij is ontslagen, moest zijn huis uit, heeft een sollicitatie verpest en nu is ook nog zijn spiksplinternieuwe fiets gestolen omdat hij deze twee dagen bij het station heeft laten staan. Ze kan hem af en toe echt niet volgen en denkt steeds vaker dat het nooit meer goed met hem komt.
Als hij bij haar aankomt met een zielig ‘het is allemaal zo zwaar’ moet ze echt haar best doen om zich te beheersen. Diep van binnen is ze ervan overtuigt dat hij extra zielig doet om aandacht te trekken.
Samen onderzoeken we de gedachten “het komt nooit meer goed” en “hij wil alleen maar aandacht” met de vier vragen van Byron Katie:
- Is het waar?
- Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?
- Hoe reageer je op die gedachte?
- Wie zou je zijn zonder deze gedachte?
Ze komt erachter dat ze niet zeker kan weten dat haar gedachten waar zijn. Haar zoon is immers super slim en heeft in zijn leven al veel uitdagingen overwonnen. En ja, hij wil worden gezien en gehoord net als ieder mens maar heeft ook vaak genoeg momenten dat hij even helemaal met rust gelaten wil worden.
De gedachten geven haar een verdrietig en geïrriteerd gevoel. Ze onderdrukt dit richting haar zoon door eerst diep te zuchten voordat ze op hem reageert. Gevoelig als hij is merkt hij dat natuurlijk op en trekt zich terug. Het contact is heel gespannen.
Als ze de gedachten loslaat ziet de situatie er ineens anders uit: er komt ontspanning en ruimte om oordeel loos naar haar zoon te luisteren. Dat is niet alleen heel fijn voor haarzelf maar ook voor haar zoon die meer vertrouwen voelt en zich meer opent.
De antwoorden op deze vier simpele vragen brengen veel inzicht en geven vaak voldoende grond om belemmerende gedachten en overtuigingen los te laten. Weer een stap naar een moeiteloos leven.